Η 1η Απριλίου είναι η μέρα που το έθιμο επιβάλλει να λέμε ψέματα! Όμως, φέτος, τα παιδιά της Β’ τάξης έδωσαν σε αυτή την παράδοση μια ξεχωριστή, γεμάτη ελπίδα διάσταση. Εμπνευσμένα από το λογοτεχνικό κείμενο της Σοφίας Γαβριηλίδου «Ψέμα πρωταπριλιάτικο», επινόησαν τα δικά τους ψέματα—ψέματα που όλοι θα θέλαμε να γίνουν αλήθεια!
«Τα δέντρα μπορούν να μιλούν και μας λένε τα μυστικά του δάσους», «κανένα παιδί στον κόσμο δεν πεινάει», «τα ζώα και οι άνθρωποι καταλαβαίνουν ο ένας τη γλώσσα του άλλου», «οι πόλεμοι σταμάτησαν για πάντα»—αυτές ήταν μερικές από τις υπέροχες ιδέες τους. Μέσα από τη φαντασία τους, τα παιδιά ονειρεύτηκαν έναν κόσμο γεμάτο καλοσύνη, ειρήνη και σεβασμό προς το περιβάλλον.
Αυτή η δημιουργική πρωτοβουλία μάς υπενθυμίζει ότι τα πιο όμορφα «ψέματα» είναι εκείνα που αντικατοπτρίζουν τις βαθύτερες επιθυμίες μας. Ίσως, αν πιστέψουμε αρκετά σε αυτά, να βρούμε τρόπους να τα κάνουμε πραγματικότητα!
Και ποιος ξέρει; Ίσως κάποια μέρα, αυτά τα «πρωταπριλιάτικα ψέματα» να πάψουν να είναι ψέματα… και να γίνουν η αλήθεια που όλοι ονειρευόμαστε!
